ਵਾਜਿਦ ਅਲੀ ਅੰਜੁਮ
ਨੂਰਾ ਅੱਜ ਬਹੁਤ ਉਦਾਸ ਹੋ ਘਰ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇੰਜ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਜੁਰਮ ਕਰਕੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ। ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਉਹਦਾ ਅੱਜ ਪਹਿਲਾ ਦਿਨ ਸੀ ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਘੜੀ-ਮੁੜੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੇ ਉਹ ਸ਼ਬਦ ਯਾਦ ਆ ਰਹੇ ਸਨ, ‘ਪੁੱਤਰ, ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਹਾਂ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਧਰਤੀ ਵੀ ਮਾਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਉਹਦਾ ਹੱਕ ਜੰਮਣ ਵਾਲੀ ਮਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਗੋਦ ’ਚ ਖੇਡਦਾ ਰਿਹੈਂ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਧਰਤੀ ਵੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗੋਦ ’ਚ ਖਿਡਾਉਂਦੀ ਰਹੀ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ’ਤੇ ਸਕੂਲ ਬਣਾ ਕੇ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਪੜ੍ਹ-ਲਿਖਕੇ ਧਰਤੀ ਮਾਂ ਦੇ ਵਫਾਦਾਰ ਤੇ ਚੰਗੇ ਇਨਸਾਨ ਬਣ ਸਕੋ।’
ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ਨੂਰੇ ਦਾ ਧਰਤੀ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਹੋਰ ਵੀ ਵਧ ਗਿਆ ਸੀ। ਅੱਜ ਜਦੋਂ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਉਹ ਮਾਸਟਰ ਹੋਰਾਂ ਦਾ ਦਿੱਤਾ ਸਬਕ ਯਾਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜਿਹੜਾ ਕਿ ਓਪਰੀ ਜ਼ਬਾਨ ਵਿਚ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਹਨੂੰ ਇੰਜ ਜਾਪਿਆ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਸੱਕੀ ਮਾਂ ਦੀ ਛਾਤੀ ਉੱਤੇ ਬਹਿ ਕੇ ਉਹਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।
-0-
No comments:
Post a Comment