ਘਨਸ਼ਿਆਮ ਸਾਗਰ
“ਅਗਲੇ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਪੰਜ ਤਰੀਕ ਦੇ ਉੱਜੈਨ ਦੇ ਪੰਜ ਟਿਕਟ ਚਾਹੀਦੇ ਨੇ।”
“ਵੀਹ ਤਰੀਕ ਤਕ ਫੁੱਲ ਐ।”
ਉਸ ਆਦਮੀ ਨੇ ਟਿਕਟਾਂ ਲਈ ਫਿਰ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ।
“ਕਿਹਾ ਨਾ ਕਿ ਵੀਹ ਤਰੀਕ ਤਕ ਫੁੱਲ ਐ।” ਰੁੱਖਾ ਜਿਹਾ ਉੱਤਰ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਬੁਕਿੰਗ ਕਲਰਕ ਨੇ ਸਿਗਰਟ ਸੁਲਗਾਈ।
“ਚੰਗਾ, ਇਹ ਮਿਸਟਰ ਦੀਨ ਦਿਆਲ ਕਿਸ ਖਿਡ਼ਕੀ ’ਤੇ ਮਿਲਣਗੇ?”
“ਉਹਦੀ ਨਾਈਟ ਡਿਊਟੀ ਐ, ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਦੀਨ ਦਿਆਲ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਜਾਣਦੇ ਓ?”
“ਮੈਂ ਪਲੇਟਫਾਰਮ ’ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੱਜਣਤਾ ਦੀ ਚਰਚਾ ਸੁਣੀ ਸੀ।”
“ਤੁਸੀਂ ਦੀਨ ਦਿਆਲ ਦਾ ਨਾਂ ਲਿਐ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਕੁਝ ਨਾ ਕੁਝ ਕਰਨਾ ਈ ਪਵੇਗਾ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਪੰਜ ਟਿਕਟ ਚਾਹੀਦੇ ਐ ਨਾ? ਮੇਰੀ ਜਗ੍ਹਾ ਦੀਨ ਦਿਆਲ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਉਂਦਾ। ਸੁਣੋ, ਹੁਣ ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਕਹਾਂ ਉਵੇਂ ਕਰੋ।”
“ਸ਼੍ਰੀਮਾਨ ਜੀ, ਜਰਾ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰੋ। ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੀ ਲੋਡ਼ ਪੂਰੀ ਕਰੋ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਲੋਡ਼ ਪੂਰੀ ਕਰਾਂਗਾ।”
ਬੁਕਿੰਗ ਕਲਰਕ ਨੇ ਪੰਜ ਟਿਕਟ ਬਣਾ ਕੇ ਦੇ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਪੈਸੇ ਲਏ।
ਤਦ ਖਿਡ਼ਕੀ ਉੱਤੇ ਇਕ ਹੋਰ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਾਈ ਦਿੱਤੀ, “ਉੱਜੈਨ ਦੀਆਂ ਇੱਕੀ ਤਰੀਕ ਦੀਆਂ ਦੋ ਟਿਕਟਾਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ।”
ਬੁਕਿੰਗ ਕਲਰਕ ਨੇ ਸਿਰ ਹਿਲਾ ਕੇ ਨਾਂਹ ਕੀਤੀ, “ਤੀਹ ਤਰੀਕ ਤਕ ਫੁੱਲ ਐ। ਆਰ.ਏ.ਸੀ. ਵੀ ਪੂਰਾ ਹੋ ਗਿਆ।”
ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਪਿਛੋਂ ਆ ਕੇ ਕਲਰਕ ਦੇ ਮੋਢੇ ਉੱਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਕਿਹਾ, “ਭਰਾ ਦੀਨ ਦਿਆਲ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਕੁਰਸੀ ਛੱਡ ਦੇ, ਟਾਈਮ ਹੋ ਗਿਆ।”
-0-
