Thursday, November 29, 2012

ਹਿੰਦੀ/ ਡਰ



ਬਿੰਦੂ ਸਿਨ੍ਹਾ

ਉਹ ਸੜਕ ਉੱਤੇ ਇੱਕਲੀ ਤੁਰੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਸਿਰ ਉੱਤੇ ਕੜਕਦੀ ਧੁੱਪ ਅਤੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਤਪਦੀ ਜ਼ਮੀਨ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਚਾਲ ਤੇਜ਼ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਤਾਂ ਜੋ ਦਫ਼ਤਰ ਛੇਤੀ ਪਹੁੰਚ ਜਾਵੇ। ਤਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਦੇ ਮਕਾਨ ਵਿੱਚੋਂ ਦੋ ਨੌਜਵਾਨ ਨਿਕਲੇ ਅਤੇ ਉਹਦੇ ਅੱਗੇ-ਅੱਗੇ ਤੁਰਨ ਲੱਗੇ। ਦੋਨੋਂ ਆਪਸ ਵਿਚ ਜ਼ੋਰ-ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਕਦੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਹੱਸ ਵੀ ਪੈਂਦੇ। ਇਕ-ਦੋ ਵਾਰ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਵੀ ਦੇਖਿਆ।
ਉਹ ਡਰ ਨਾਲ ਕੰਬ ਗਈ, ‘ਹੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ, ਕਿਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨੀਅਤ ਵਿਚ ਖੋਟ ਤਾਂ ਨਹੀਂ? ਬੇਈਮਾਨ ਜਾਪਦੇ ਨੇ। ਤਾਹੀਓਂ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਦੇਖਦੇ ਹਨ।’ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਕਦਮ ਹੌਲੀ ਕਰ ਲਏ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਵਿਚਲਾ ਫਾਸਲਾ ਵੱਧ ਜਾਵੇ।
ਉਹ ਨੌਜਵਾਨ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਸਤੀ ਵਿਚ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਅੱਗੇ ਤੁਰੀ ਗਏ। ਅਗਲੇ ਮੋੜ ਉੱਤੇ ਉਹ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਮੁੜ ਗਏ। ਉਸ ਨੇ ਸੁੱਖ ਦਾ ਸਾਹ ਲਿਆ। ਚਲੋ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖਹਿੜਾ ਛੁੱਟਿਆ। ਸੜਕ ਫਿਰ ਸੁੰਨਸਾਨ ਹੋ ਗਈ। ਉਹ ਫਿਰ ਡਰਨ ਲੱਗੀ ਕਿਉਂਕਿ ਹੁਣ ਉਹ ਬਿਲਕੁਲ ਇਕੱਲੀ ਸੀ।
                                       -0-

Tuesday, November 20, 2012

ਹਿੰਦੀ / ਖੁਸ਼ਕ ਹੋਠ



ਪ੍ਰਤਾਪ ਸਿੰਘ ਸੋਢੀ
ਕਈ ਵਾਰ ਸਮਝਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਦ ਵੀ ਪਿੰਟੂ ਨੇ ਆਈਸਕ੍ਰੀਮ ਲੈਣ ਦੀ ਆਪਣੀ ਜਿੱਦ ਨਹੀਂ ਛੱਡੀ। ਤਦ ਉਹਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਉਹਦੀ ਗੱਲ੍ਹ ਉੱਤੇ ਇਕ ਥੱਪੜ ਰਸੀਦ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਝਿੜਕਿਆ, ਪੈਸੇ ਕੀ ਦਰੱਖਤ ’ਤੇ ਲਗਦੇ ਐ। ਜੋ ਚੀਜ਼ ਦੇਖਦੈਂ, ਉਹੀ ਮੰਗ ਲੈਨੈਂ।
ਪਿੰਟੂ ਸੁਬਕਣ ਲੱਗਾ। ਤਦ ਹੀ ਉੱਥੇ ਇਕ ਕਾਰ ਆ ਕੇ ਰੁਕੀ। ਕਾਰ ਦੀ ਖਿੜਕੀ ਵਿੱਚੋਂ ਝਾਕਦੇ ਹੋਏ ਸਾਹਬ ਨੇ ਪੁਛਿਆ, ਬੱਚਾ ਰੋ ਕਿਉਂ ਰਿਹੈ, ਦੇਸਰਾਜ?
ਸਾਹਬ ਨੂੰ ਦੇਖ ਦੇਸਰਾਜ ਝੇਪ ਗਿਆ ਤੇ ਸੰਕੁਚਿਤ ਹੁੰਦਿਆਂ ਬੋਲਿਆ, ਸਾਹਬ, ਜ਼ਰਾ ਪੈਦਲ ਚੱਲਣ ਨੂੰ ਕੀ ਕਹਿਤਾ, ਰੋਣ ਈ ਲੱਗ ਗਿਆ।
ਸਾਹਬ ਨੇ ਪਿੰਟੂ ਨੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਾਲ ਕੋਲ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, ਆਜਾ ਬੇਟੇ, ਕਾਰ ’ਚ ਬਹਿਜਾ।
ਪਿੰਟੂ ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ ਉੱਤੇ ਖੜਾ ਰਿਹਾ। ਉੱਤਰ ਉਹਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਦਿੱਤਾ, ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਰੋ ਕੇ ਆਪੇ ਚੁੱਪ ਕਰਜੂ ਸਾਬ!
ਇਸੇ ਦੌਰਾਨ ਸਾਹਬ ਨਾਲ ਬੈਠੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬੇਟੇ ਨੇ ਸਾਹਮਣੇ ਦੁਕਾਨ ਦੇਖ ਕੇ ਆਈਸਕ੍ਰੀਮ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ। ਸਾਹਬ ਕੁਝ ਬੋਲਦੇ, ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਦੇਸਰਾਜ ਨੇ ਫੁਰਤੀ ਨਾਲ ਆਈਸਕ੍ਰੀਮ ਲਿਆ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ-ਖੁਸ਼ੀ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤੀ। ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਉਸਨੂੰ, ਥੈਂਕਯੂ, ਅੰਕਲ!ਕਿਹਾ ਤੇ ਮਜ਼ੇ ਨਾਲ ਆਈਸਕ੍ਰੀਮ ਖਾਣ ਲੱਗਾ। ਉਸਦੇ ਹੋਠ ਤਰ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਗਲੇ ਤੱਕ ਠੰਡਕ ਪਹੁੰਚ ਰਹੀ ਸੀ।
ਉੱਧਰ ਉਦਾਸ ਪਿੰਟੂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਨਿਰਾਸ਼ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਘੂਰਿਆ। ਉਹਦੇ ਖੁਸ਼ਕ ਹੋਠ ਫਰਕ ਰਹੇ ਸਨ।
                                      -0-

Wednesday, November 14, 2012

ਹਿੰਦੀ/ ਦਹਿਸ਼ਤ



ਕਾਲੀ ਚਰਨ ਪ੍ਰੇਮੀ

ਅੱਜ ਪੁੱਨਿਆਂ ਹੈ।
ਅੰਗੂਰੀ ਹਰ ਪੁੱਨਿਆਂ ਨੂੰ ਵਰਤ ਰੱਖਦੀ ਹੈ। ਵਰਤ ਦੇ ਦਿਨ ਉਹ ਪਿੰਡ ਦੇ ਬਾਹਰ ਨੁੱਕੜ ਵਾਲੇ ਦੇਵਤਾ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੀ ਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪਤਾਸਿਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਵੰਡਦੀ। ਕੁਟੀਆ ਵਾਲੇ ਸਾਧ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਹੈ ਕਿ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਸਾਰੇ ਦੁੱਖ-ਦਰਦ ਤੇ ਗਰੀਬੀ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਣਗੇ।
ਦੁਪਹਿਰੇ ਦੋ ਵਜੇ ਕੜਕਦੀ ਧੁੱਪ ਵਿੱਚ ਉਹ ਨਿੱਕੇ ਨਨਕੂ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਦੇਵਤਾ ਦੀ ਮੜ੍ਹੀ ਉੱਤੇ ਪਹੁੰਚੀ। ਉਸਨੇ ਘਿਓ ਦਾ ਦੀਵਾ ਜਗਾਇਆ। ਅਗਰਬੱਤੀ ਸੁਲਗਾਈ। ਆਲੇਨੁਮਾ ਦੇਵਤਾ ਦੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਧਾਗਾ ਲਪੇਟਿਆ। ਫਿਰ ਕੁਝ ਬੁੜਬੁੜਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਉਸਨੇ ਗੜਵੀ ਵਿੱਚੋਂ ਧਾਰ ਬੰਨ੍ਹਕੇ ਤਾਜਾ ਪਾਣੀ ਮੜ੍ਹੀ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਾਇਆ।
ਨਨਕੂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਜਗਿਆਸਾ ਸੀ। ਉਹ ਖੜ੍ਹਾ ਬੁੱਲ੍ਹ ਬਿਚਕਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਤਦੇ ਨਨਕੂ ਨੂੰ  ਇੱਕ ਸ਼ਰਾਰਤ ਸੁੱਝੀ। ਉਹ ਇੱਕਦਮ ਦੇਵਤਾ ਦੀ ਮੜ੍ਹੀ ਉੱਤੇ, ਉਸਨੂੰ  ਕੁਰਸੀ ਬਣਾ ਬੈਠ ਗਿਆ।
ਅੰਗੂਰੀ ਅੱਗ-ਬਬੂਲਾ ਹੋ ਗਈ, “ਬੇਸ਼ਰਮ, ਦੇਵਤਾ ਉੱਤੋਂ ਉੱਠ ਜਾ…ਕੁਝ ਤਾਂ ਡਰ ਦੇਵਤਾਂ ਤੋਂ…ਬੇਹਯਾ
ਨਨਕੂ ਨਹੀਂ ਉੱਠਿਆ, ਸਗੋਂ ਉਹਨੂੰ ਚਿੜਾਉਣ ਲੱਗਾ। ਅੰਗੂਰੀ ਆਪੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਗਈ, “ਨਾਸਪਿੱਟੇ! ਉੱਠ ਜਾ ਇਹਦੇ ਉੱਤੋਂ…ਠਕੁਰਾਣੀ ਨੇ ਦੇਖ ਲਿਆ ਤਾਂ ਬੜੀ ਭੈੜੀ ਕਰੂਗੀ…।”
ਠਕੁਰਾਣੀ ਦਾ ਨਾਂ ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਨਨਕੂ ਵਿੱਚ ਦਹਿਸ਼ਤ ਭਰ ਗਈ। ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਦੀ ਪਿਟਾਈ ਯਾਦ  ਆ ਗਈ। ਉਹ ਤੁਰੰਤ ਉੱਠਿਆ ਤੇ ਹੇਠਾਂ ਛਲਾਂਗ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ
                                     -0-

Wednesday, November 7, 2012

ਹਿੰਦੀ/ ਤੰਤਰ



ਗਿਆਨਦੇਵ ਮੁਕੇਸ਼

ਘਰ ਦੀ ਮਾਲਕਣ ਚੂਹੇ ਦੇ ਉਤਪਾਤ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਸੀ। ਉਹਨੇ ਇਕ ਪਿੰਜਰਾ ਮੰਗਵਾਇਆ ਤੇ ਉਸ ਵਿਚ ਰੋਟੀ ਦਾ ਟੁਕੜਾ ਟੰਗ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ।
ਰਾਤੀਂ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਚੂਹਾ ਪਿੰਜਰੇ ਵਿਚ ਵੜਿਆ ਤੇ ਰੋਟੀ ਦਾ ਟੁਕੜਾ ਖਿੱਚ ਲਿਆ। ਜਿਉਂ ਹੀ ਉਹਨੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣਾ ਚਾਹਿਆ, ਪਿੰਜਰੇ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਉਹਦੇ ਉੱਤੇ ਆ ਪਿਆ। ਹੁਣ ਉਹ ਅੱਧਾ ਬਾਹਰ ਸੀ ਤੇ ਅੱਧਾ ਅੰਦਰ। ਰਾਤ ਭਰ ਉਹ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ, ਪਰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲ ਸਕਿਆ। ਉਹਦੇ ਸਰੀਰ ਉੱਤੇ ਕਈ ਜਗ੍ਹਾ ਤੋਂ ਖੂਨ ਵੀ ਨਕਲ ਆਇਆ।
ਸਵੇਰੇ ਮਾਲਕਣ ਨੇ ਇਹ ਸਥਿਤੀ ਦੇਖੀ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋਈ, ਪਰ ਥੋੜੀ ਹੈਰਾਨ ਵੀ। ਉਹ ਚਿਮਟਾ ਲੈ ਕੇ ਚੂਹੇ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਿੰਜਰੇ ਅੰਦਰ ਕਰਨ ਲਈ ਅੱਗੇ ਵਧੀ। ਤਦੇ ਉਹਦਾ ਜਵਾਨ ਪੁੱਤਰ ਆਇਆ ਤੇ ਉਸਨੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, “ਮੰਮੀ, ਉਹਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਕੁਝ ਤਾਂ ਕਦਰ ਕਰੋ। ਉਹਨੂੰ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਲਈ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਦਿਓ ਜਾਂ ਫਿਰ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰ ਦਿਓ। ਇਸ ਨਾਲ ਸੰਘਰਸ਼ਸ਼ੀਲ ਵਿਅਕਤੀਆਂ, ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਵਿਵਸਥਾ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਜਾਵੇਗਾ।”
ਮਾਲਕਣ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ, ‘ਗੱਲ ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੈ।’ ਤਦੇ ਉਸਨੂੰ ਚੂਹੇ ਵੱਲੋਂ ਪੂਰੇ ਘਰ ਵਿਚ ਬੇਰੋਕਟੋਕ ਫਿਰਨ, ਨੁਕਸਾਨ ਕਰਨ  ਤੇ ਖਾ-ਪੀਕੇ ਮੌਜ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਦੀ ਗੱਲ ਦਾ ਧਿਆਨ ਆਇਆਉਹਨੇ ਚੀਖ ਕੇ ਕਿਹਾ, “ਨਹੀਂ।” ਤੇ ਉਹਨੇ ਚਿਮਟੇ ਨਾਲ ਚੂਹੇ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਕਰ ਪਿੰਜਰਾ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੰਦ ਕਰ  ਦਿੱਤਾ।
                                      -0-