ਹਰਿ ਮਰਿਦੁਲ
ਉਹਨੂੰ ਦਫਤਰ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਅਚਾਨਕ ਕਿਵੇਂ ਯਾਦ ਆਇਆ ਕਿ ਪਤਨੀ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਹੇਠ ਇਕ ਤਿਲ ਸੀ, ਜਿਹੜਾ ਉਸਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਨੂੰ ਕਈ ਗੁਣਾ ਵਧਾ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਕੀ ਉਹ ਤਿਲ ਅੱਜ ਵੀ ਉੱਥੇ ਹੀ ਹੈ? ਬਹੁਤ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਉਹਨੂੰ ਇਸਦਾ ਧਿਆਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਆਇਆ।
ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਉਸਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਪਤਨੀ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ, ਬੜੇ ਗੌਰ ਨਾਲ, ਕਿਸੇ ਜਾਸੂਸ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ। ਪਤਨੀ ਉਸਦੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇਖਣ ਉੱਤੇ ਹੈਰਾਨ ਸੀ।
ਉਸਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, “ਕੀ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹੋ?”
“ਉਹ ਤਿਲ ਕਿੱਥੇ ਗਿਆ ਜੋ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਹੋਠ ਕੋਲ ਦੇਖਿਆ ਸੀ?”
“ਹੈ ਨਾ ਤਿਲ, ਇੱਕ ਨਹੀਂ ਦੋ-ਦੋ। ਇੱਕ ਸੱਜੀ ਅੱਖ ਹੇਠ ਤੇ ਦੂਜਾ ਨੱਕ ਉੱਤੇ।”
“ਮੈਂ ਉਸ ਤਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਜੋ ਹੇਠਲੇ ਹੋਠ ਦੇ ਕੋਲ ਸੀ…।”
“ਇਹ ਉਸੇ ਤਿਲ ਦੇ ਤਾਂ ਬੱਚੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਤਾਈਂ ਮੈਨੂੰ ਸੌਂਪ ਕੇ ਉਹ ਤਿਲ ਮਿਟ ਗਿਆ ਹੈ।”
ਉਹਨੇ ਦੇਖਿਆ, ਵਾਸਤਵ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪਤਨੀ ਦੀ ਸੱਜੀ ਅੱਖ ਹੇਠ ਤੇ ਨੱਕ ਦੇ ਉੱਪਰ ਦੋ ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਤਿਲ ਉੱਭਰ ਆਏ ਸਨ।
ਪਤਨੀ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਉੱਤੇ ਝੁਕਿਆ ਹੋਇਆ ਉਹ ਹੈਰਾਨ ਸੀ।
ਏਨੇ ਵਿੱਚ ਉਹਦੇ ਦੋਨੋਂ ਬੱਚੇ ਭੱਜੇ ਆਏ।
“ਮੰਮੀ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਏਨੇ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਕਿਉਂ ਦਖ ਰਹੇ ਹੋ, ਪਾਪਾ?”
“ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਕਿਤੇ ਗੁੰਮ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਗਈ…।”
ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਬੱਚੇ ‘ਹੀ-ਹੀ’ ਕਰਕੇ ਹੱਸ ਪਏ। ਪਤਨੀ ਵੀ ਮੁਸਕਰਾਈ।
ਪਰ ਉਹਦੇ ਚਿਹਰੇ ਉੱਪਰ ਹੁਣ ਵੀ ਹੈਰਾਨੀ ਮੌਜੂਦ ਸੀ।
-0-
No comments:
Post a Comment